10نکته طلایی برای والدین

یک پدر و مادر خوب برای تربیت کودک خود بسیار تلاش می کنند. آنچه باعث می شود یک والدین خوبی باشید، نه تنها با عملکرد خودتان بلکه با قصد و هدف خود در جهت تربیت کودکتان مشخص می شود. همیشه یادتون باشد که یک پدر و مادر خوب نباید کامل باشد. هیچ انسانی کامل نیست، هیچ کودکی نیز کامل نخواهد بود. در نظر گرفتن این موضوع، زمانی که میخواهید انتظارات خود را از کودکتان تعیین کنید خیلی مهم است.

فرزندپروری موفق به معنای دستیابی به کمال نیست. هیچ والدینی نباید انتظار داشته باشند که با تربیت فرزندی خوب به کمال و خودشکوفایی برسند. اما این به معنای آن نیست که ما نباید برای رسیدن به این هدف تلاش کنیم. یادمان باشد که ما باید به اندازه کافی پدر و مادر خوبی باشیم، همیشه خوب بودن و یا همیشه بد بودن باعث شکل گیری شخصیت دوگانه در کودکمان می شود.

ابتدا لازم است که استانداردهای بالایی برای خود و سپس برای فرزندانمان تعیین کنیم. چون ما الگوهای خیلی مهمی برای فرزندانمان هستیم.به یاد داشته باشید که ابتدا لازم است که مهارت های فرزندپروری خوب را بیاموزید و از تربیت ناصحیح خودداری کنیم.

انجام بسیاری از نکاتی که در مورد تربیت کودکان نوشته شده است راحت نیستند و احتمالاً هیچ پدر و مادری نمی تواند همه آنها را همیشه انجام دهد. اما اگر بتوانید بر روی توصیه های گفته شده فرزندپروری کار کنید، در مسیر درستی حرکت کرده اید، حتی اگر فقط بخشی از آنها را در برخی مواقع انجام دهید باز موجب تربیت صحیح کودکتان خواهد شد.

10 نکته طلایی

• الگوی خوبی باشید

مثلا اگر می خواهید به فرزند خود ورزش کردن را یاد دهید ابتدا لازم است که خود ورزش کنید. نیازی نیست به فرزندتان همیشه بگویید می خواهید چه کاری انجام دهد، توضیح بیشتری در انجام امور ندهید. بهترین راه برای آموزش این است که به فرزندان خود نشان دهید چگونه این کار را انجام می دهید. فقط باید عمل کنید!

انسان ها تا حدی منحصر به فرد هستند زیرا می توانیم با تقلید یاد بگیریم. ما طوری برنامه ریزی شده ایم که اعمال دیگران را کپی کنیم، آنها را درک کنیم و آنها را انجام دهیم. بچه ها همیشه با دقت والدین خود را زیر نظر دارند. بچه ها نیاز به الگو دارند و همیشه از والدین خود تقلید می کنند. شما ابتدا باید همان کسی باشید که دوست دارید فرزندتان باشد، به فرزندتان احترام بگذارید، رفتار و نگرش مثبت به او نشان دهید، نسبت به احساسات فرزندتان همدلی داشته باشید تا فرزندتان هم از شما پیروی کند.

• آنها را دوست داشته باشید، آنها را در آغوش بگیرید

بگذارید بچه هایتان بدانند که دوستشان دارید. عشق بی قید و شرط خود را از طریق عمل نشان دهید. فقط دوست داشتن خالی کافی نیست، دوست داشتن را باید با عمل نشان دهید. آنها را تشویق و تحسین کنید. ابراز محبت و تشویق سنجیده، کودک را لوس نمی کند. در دوره آموزشی چگونه کودک خود را تحسین کنم آموزش کاملی در این خصوص داده شده است. فایل را دانلود کنید و این دوره را کامل تماشا کنید.

بچه ها نیاز به عشق و محبت دارند. گاهی والدین به جای عشق واقعی، از کودکان خود محافظت بیش از حد می کنند یا توقع کمتر از فرزندشان دارند. گاهی اوقات هم والدین زیاده روی مادی می کنند و همه چیز را برای کودک خود فراهم می کنند و همین موجب لوس شدن فرزندتان می شود.

دوست داشتن فرزندتان می تواند به سادگی در آغوش گرفتن او، گذراندن وقت با کیفیت با او، صرف وعده های غذایی خانوادگی با هم و گوش دادن جدی به مشکلات فرزندتان باشد. خیلی مهم هست که به حرفهای فرزندتان گوش دهید و با او صحبت کنید.

نشان دادن عشق به فرزندان می تواند باعث ترشح هورمون های اکسی توسین شود. این مواد شیمیایی عصبی می توانند حس عمیقی از آرامش، گرمای عاطفی و رضایت را برای کودکان به ارمغان بیاورند. این باعث می شود کودک انعطاف‌پذیری پیدا می‌کند و رابطه نزدیک‌تری با شما داشته باشد. اما نحوه نشان دادن یا نشان ندادن عشق متفاوت است.

به عنوان مثال، تنبیه یک کودک به دلیل نمرات ضعیف باعث می شود که او احساس کند دوستش ندارید. و کودک شما فکر می کند که نمرات مهم تر از خود او هستند و عشق شما به آنها مشروط به نمره خوبی است که باید بگیرد. به جای تنبیه کردن به خاطر نمره کم، بهتر است با کودک خود صحبت کنید که چرا نمره کمتری گرفته و به او کمک کنید تا درس را خوب یاد گرفته و سطح نمراتش را بالا ببرد.

• فرزندپروری مثبت و مهربانانه و محکم را تمرین کنید

نوزادان با حدود 100 میلیارد سلول مغزی (نورون) با اتصالات نسبتا کمی به دنیا می آیند. این ارتباطات افکار ما را ایجاد می کند، اعمال ما را هدایت می کند، شخصیت ما را شکل می دهد و تعیین می کند که ما چه کسی هستیم. همه اینها از طریق تجربه ایجاد، و تقویت می شوند. بچه ها از طریق تجربیات، زندگی را یاد می گیرند.

به فرزندتان به خصوص در سال های اولیه اهمیت زیادی بدهید. اهمیت و توجه کافی باعث می شود که کودکان بتوانند تجربیات مثبتی را در خودشان بوجود آورند و به دیگران عرضه کنند. اما اگر به کودک خود تجربیات منفی بدهید، بی توجهی کنید و تنبیه شدیدی اعمال کنید آنها رشد روانی لازم را نخواهند داشت و در بزرگسالی با مشکلات زیادی مواجه می شوند.

به عنوان مثال یک ماراتن غلغلک دادن داشته باشید، با کودک خود به پارک بروید و به فرزند خود لبخند بزنید. به آنها توجه مثبت نشان دهید، با آنها بازی کنید و با نگرش مثبت مشکل کودک خود را حل کنید. این تجربیات مثبت، ارتباطات عصبی خوبی را در مغز فرزندتان ایجاد می‌کند و خاطراتی را از شما در ذهن کودک شکل می‌دهد که فرزندتان برای همیشه آن خاطرات، در ذهنش باقی می ماند.

یادتون باشد که وقتی فرزندتان بدرفتاری می کند، اینکه بتوانید خود را کنترل کنید کار آسانی نیست. اما می توان با استفاده از تربیت و انضباط مثبت از تنبیه خشن اجتناب کرد. تنبیه کردن کودکان مساله مهمی هست که هر پدر و مادری باید اصول آن را یاد بگیرد. دوره آموزش اصولی تنبیه کودکان را دانلود کرده و چندین بار تماشا کنید و نکات اصلی را یادداشت کنید.

به جای اینکه صرفاً به کودکتان کارهایی که نباید انجام دهد را آموزش دهید، به او یاد دهید که چه کارهایی را باید انجام دهد. اخلاق درست و نادرست را به فرزندتان بیاموزید، محدودیت ها و قوانینی را برای کودک خود تعیین کنید. یادتون باشد که وقتی قوانین و انضباط را تعیین می کنید مهربان و محکم باشید. روی دلیل رفتار بد کودک خود تمرکز کنید. چرا کودک من این رفتار ناشایست را انجام داده است؟ چگونه می توانم رفتار کودک را اصلاح کنم؟ قوانین و مقرراتی را جهت رفتار صحیح کودک خود تعیین کنید و به او یاد دهید که انجام مداوم این قانون ها باعث ایجاد رفتار درست می شود.

• پناهگاهی امن برای فرزندتان باشید

فرزندتان باید بداند که شما همیشه پاسخگوی سوال هایش خواهید بود و به فرزندتان این اطمینان را بدهید که نیازهای او را در نظر می گیرید، بهش توجه می کنید و در کنار او خواهید بود. از فرزند خود به عنوان یک فرد بالغ حمایت کنید و تفاوت های او را بپذیرید. مکانی گرم و امن برای کودک خود باشید تا بتواند محیط را کاوش کند و باز به آغوش شما بازگردد. کودکانی که توسط والدینی که همیشه پاسخگوی سوال هایش است بزرگ می شوند، تمایل به رشد تنظیم هیجانی بهتر، رشد مهارت های اجتماعی و در نتیجه سلامت روان دارند.

• با کودک خود صحبت کنید و به مغز او کمک کنید تا یکپارچه شود

بسیاری از ما اهمیت ارتباطات را می دانیم. پس یادمان باشد که با فرزندمان صحبت کنیم و همچنین با دقت به صحبت های او گوش دهیم. با صحبت کردن مداوم می توانید رابطه بهتری با فرزندتان داشته باشید و در صورت بروز مشکل، کودکتان به سراغ شما می آید. اهمیت ارتباط برقرار کردن زمانی مشخص می شود که با ارتباط برقرار کردن صحیح و اصولی، شما به فرزندتان کمک می‌کنید تا بخش‌های مختلف مغز خود را یکپارچه کند، که این فرآیندی حیاتی در رشد مغز کودک است.

یکپارچگی یعنی هماهنگ کار کردن قسمت های مختلف مغز. به عنوان مثال همان طور که در بدن اندام های مختلف باید برای حفظ بدنی سالم، با هم هماهنگ و یکپارچه کار کنند. در روان نیز همین اتفاق می افتد، وقتی بخش‌های مختلف مغز با هم ادغام می‌شوند، می‌توانند به طورکامل باهم هماهنگ عمل کنند، که به معنای عصبانیت‌های کمتر، رفتار خوب بیشتر، همدلی بیشتر و رفاه ذهنی بهتر است.

برای انجام این کار، از تجربیات کودکتان باهمدیگر صحبت کنید. از فرزندتان بخواهید توضیح دهد که وقتی اتفاق ناخوشایندی می افتد در آن لحظه چه احساسی دارد؟ به چه چیزی فکر می کند؟ این مسائل برای ایجاد ارتباطی هماهنگ در روان کودکتان لازم و ضروری است. شما مجبور نیستید همیشه به کودک خود راه حل ارائه دهید.

برای اینکه پدر و مادر خوبی باشید نیازی به پاسخ همه سوالات کودکتان ندارید. فقط به حرفهای آنها گوش دهید. با استفاده از کلمات ساده سوالات روشن کننده از از کودک خود بپرسید تا به آنها کمک کنید تجربیات خود را درک کنند و خاطرات خود را یکپارچه کرده و آنها را برای شما تعریف کنند.

• به دوران کودکی خود فکر کنید

بسیاری از ما می خواهیم متفاوت از والدین خود باشیم. حتی کسانی که تربیت خوبی داشته اند و دوران کودکی شادی دارند، ممکن است بخواهند در برخی از جنبه ها، متفاوت از والدین خود باشند. اما اغلب، وقتی میخواهیم با کودک خود صحبت کنیم و آنها را پرورش دهیم، درست مثل پدر و مادرمان صحبت می کنیم و مثل آنها رفتار می کنیم.

فکر کردن به دوران کودکی خود، گامی به سوی درک این موضوع است که چرا ما مثل پدر و مادر خود عمل می کنیم. چه چیزهایی را میخواهید تغییر دهید؟ چه رفتاری را دوست ندارید انجام دهید؟ چیزهایی را که دوست دارید تغییر دهید یادداشت کنید و به این فکر کنید زمانیکه اتفاقی می افتد چگونه باید متفاوت رفتار کنید، متفاوت فکر کنید و عمل کنید. سعی کنید حواس تان همیشه جمع باشد و دفعه بعد که آن مسائل پیش آمد رفتار خود را تغییر دهید، و به نوعی متفاوت از همیشه عمل کنید. اگر در ابتدا موفق نشدید تسلیم نشوید. برای تغییر آگاهانه روش های تربیت فرزند، نیاز به تمرین زیادی دارید. صبور باشید!

• به رفاه خود توجه کنید

والدین نیز نیاز به آرامش و تسکین دارند. برای جلوگیری از فرسودگی روانی و جسمی به رفاه خود توجه کنید. در اغلب مواردی بعد از به دنیا آمدن فرزند، پدر و مادر خود را فراموش می کنند و گاهی خود را نادیده می گیرند. این باعث ایجاد مشکلات جدی در روابط زوجین می شود. والدینی که استرس دارند بیشتر مستعد دعوا و جدایی هستند. برای تقویت رابطه خود با همسرتان وقت بگذارید. وضعیت جسمی و روحی والدین، در زندگی کودکان بسیار مسئله مهمی است. اگر شما در زمینه ای شکست بخورند، فرزند شما نیز آسیب خواهد دید. پس باید به رفاه و آسایش خود نیز اهمیت دهید. و در این مسیر از متخصصان روانشناسی نیز کمک بگیرید.

• هرگز کودک خود را کتک نزنید

بدون شک، برای برخی از والدین رفتارهای آزاردهنده کودک بسیار دردناک است، که نادیده گرفتن این رفتارهای آزار دهنده نیاز به آموزش دارد که در دوره راهکارهایی برای نادیده گرفتن رفتارهای آزاردهنده کودکان به طور کامل در این مورد آموزش های لازم ارائه شده است.

گاهی والدین به دلیل همین رفتارهای آزاردهنده، کودک خود را کتک میزنند، شاید کتک زدن کودکان بتواند به مدت کوتاهی تسکین دهنده باشد و خشم والدین فروکش کند. با این حال، این روش به شدت به کودک آسیب می زند و  به او یاد نمی دهد که چه کاری را باید انجام دهد،. تنبیه کردن بدنی درست و غلط را به کودک یاد نمی دهد. این فقط به کودک یاد می دهد که از عوامل بیرونی بترسد. و به کودک یاد می دهد که در حضور والدین رفتار نامناسبی را انجام ندهد، ولی هیچ تضمینی وجود ندارد که در غیاب والدین، کودک همان رفتار ناشایست را تکرار نکند.

با کتک زدن فرزندتان به او یاد می دهید که می تواند مسائل را با خشونت حل کند. کودکی که کتک می خورد، کتک هم می زند و بیشتر مستعد دعوا با کودکان دیگر است. بیشتر آنها به قلدر تبدیل می شوند و برای حل اختلافات از پرخاشگری کلامی/فیزیکی استفاده می کنند.

بعدها در بزرگسالی، احتمال بیشتری دارد که به مسائلی مانند بزهکاری، رفتار مخالف، بدتر شدن روابط والدین و فرزند، پیامدهای سلامت روان، و قربانیان خشونت خانگی یا سوء استفاده کنندگان شوند. جایگزین های بهتری برای کتک زدن وجود دارد که بهترین جایگزین انضباط و تقویت مثبت است. در فایل دوره چگونه کودک خود را تنبیه کنیم این موضوع به طور کامل آموزش داده شده است.

• هدف از فرزند پروری خودتان را به خاطر بسپارید

هدف شما از تربیت فرزند چیست؟ آیا شما هم مانند اکثر والدین هستید؟ یعنی می خواهید فرزندتان در مدرسه خوب باشد، سازنده و موفق باشد، مسئولیت پذیر و مستقل باشد، احترام بگذارد، از روابط مثبت با شما و دیگران لذت ببرد، مراقب و دلسوز باشد، و شاد و سالم باشد. اگر اینطور فکر میکنید، چقدر زمان صرف این اهداف می کنید؟

بسیاری از والدین بیشتر وقت خود را صرف تلاش برای گذراندن روز می کنند. با کودک خودشان بازی نمی کنند، حرف نمی زنند و مدام به زندگی روزمره خود می رسند. و زمانی که کودک رفتار ناشایستی انجام می دهد اکثر والدین زود عصبانی می شوند! دفعه بعد که احساس عصبانیت یا ناامیدی کردید، کمی صبر کنید. به این فکر کنید که عصبانیت و ناامیدی با شما یا فرزندتان چه می کند.

راه هایی بیابید تا هر تجربه منفی را به فرصتی برای یادگیری تبدیل کنید. در اون لحظه به جای پرخاشگری، به کودک خود آموزش دهید که به چه علت رفتارش مناسب نبود. به جای اینکه تلاش کنید کودک خود را کنترل کنید، تلاش کنید تا دیدگاه بهتری داشته باشد و آگاه باشد که چه رفتار نادرستی انجام داده است. اهداف خود برای فرزند پروری را هرگز فراموش نکنید و با در نظر گرفتن این موضوع با کودک خود رفتار کنید.

•  ایجاد رابطه خوب با فرزندتان

از جدیدترین یافته های تحقیقات روانشناسی و علوم اعصاب برای ایجاد رابطه خوب با فرزندتان استفاده کنید. روانشناسان با پژوهش ها و تحقیقات زیادی که انجام داده اند، در زمینه فرزندپروری تکنیک ها و راهکارهایی ارائه می دهند. از این راهکارها برای پرورش فرزندتان استفاده کنید. بسیاری از تکنیک‌ها، شیوه‌ها یا سنت‌های فرزندپروری به صورت علمی مورد مطالعه، تأیید، اصلاح یا رد شده‌اند.

هر کودکی متفاوت است و ویژگی های شخصیتی متفاوتی دارند، بهترین نوع سبک فرزندپروری، روشی است که بر اساس ویژگی های شخصیتی کودک شکل گرفته باشد. روش‌های فرزندپروری بسیاری وجود دارد که می‌توانید با توجه به خلق و خوی فرزندتان انتخاب کنید.

ممکن است کودک شما ویژگی آرامی داشته باشد و کیفیت فرزند پروری متناسب با خلق و خوی کودک، خوب پیش رود. ولی ممکن است کودکی خلق و خوی متفاوتی داشته باشد که با فرزندپروری سخت گیرانه والدین، کودک دچار اختلال های روانی شود.

پس ایجاد رابطه خوب با کودک نیاز به دانش و مهارت والدین دارد. اهمیت فرزند پروری را نمی توان دست کم گرفت. استفاده از توصیه های علمی، شاید برای والدین آسان نباشد. ولی میتوان با تمرین در مدت زمان بیشتری به مهارت بالایی در فرزند پروری برسید. اگرچه تربیت کودک سخت است، اما بسیار شیرین و مفید است.

شما تمام تلاش خود را برای پرورش کودک خود انجام دهید، و زمانیکه کودک خود بزرگ شد قطعا بهره فرزند پروری خوب را دریافت خواهید کرد.