نکاتی برای مربیان جهت کنترل اضطراب عملکرد ورزشکاران

هر کسی در مقطعی از زندگی خود احساس عصبی بودن و تنش کرده است. برای ورزشکاران این اضطراب در موقعیت های پرفشار ورزشی به عنوان اضطراب عملکرد شناخته شده است. اضطراب و عصبانیت همیشه هم بد نیست، گاهی عصبانیت می تواند خوب هم باشد و نشانه این است که داریم برای حل مسائل و چالش ها آماده می شویم. اما اضطراب بیش از حد می تواند بر عملکرد و نتایج ما تاثیر منفی بگذارد.

تا حد زیادی، اضطراب نحوه درک موقعیتی است که در آن قرار داریم. اما اگر در آن موقعیت اضطراب زیادی را تجربه کنیم، احتمالاً باعث واکنش غیرعادی و ایجاد تنش شود که باعث افت عملکرد ورزشکار و در نتیجه اضطراب عملکرد می شود. این اضطراب می تواند بر عملکرد ورزشکار در موقعیت های پر استرس ورزشی تأثیر منفی بگذارد.

والری واله، روانشناس ورزش بیان می کند که «اگر چیزی را ناراحت کننده می بینیم، نباید آن را نادیده بگیریم. اگر بتوانیم به ورزشکاران و مربیان خود بیاموزیم که اضطراب طبیعی و مفید است، می‌توانیم ذهنیت باز بودن برای اضطراب را ایجاد کنیم”

اگر مربی ورزشی هستید ابتدا باید مشخص کنید که ورزشکار شما چه زمانی احساس اضطراب می کند. این را می توان از طریق نمایش تنش عضلانی مانند سفت شدن فک یا چشم دوزی کردن، حرکت با سرعت بیش از حد و انجام خطاهای زیاد یا نمایش پرخاشگری شناسایی کنید.

برای نمونه یک تنیسور زمانی که راکت را پرتاب می کند، قطعا احساس اضطراب می کند. اگرچه ظاهرا به نظر می رسد ورزشکار خشمگین است، اما در زیر خشم ممکن است در واقع اضطراب باشد. هر رفتاری از ورزشکار که نامناسب به نظر می رسد فرصتی است برای بررسی و جویا شدن از احساسات درونی ورزشکاران. افکاری که تقریباً همیشه با اضطراب عملکرد مرتبط هستند، باعث ایجاد ناتوانی در انجام کار یا حقارت ورزشکار می شود.

نکات مهم برای مربیان ورزشی

• به ورزشکار خود یاد دهید که احساس اضطراب را بپذیرید. اضطراب بخشی از ورزشی است که در حال انجام آن هستید. داشتن اضطراب در موقعیت های پر استرس بخش طبیعی از زندگی است. به ورزشکار خود بفهمانید که این اضطراب در ورزش همیشه وجود دارد، حتی گاهی وقتها می تواند تا حد زیادی به کاهش عصبانیت کمک کند.
• تمرکز یکی از اولین فاکتورهای روانی است، که وقتی کسی تحت فشار است از بین می رود. به ورزشکار خود کمک کنید تا یک برنامه بازی ایجاد کند و به او کمک کنید در طول بازی از آن برنامه و استراتژی خود پیروی کند. یادتون باشه که استراتژی باید کوتاه باشد تا ورزشکار بتواند در موقعیت پر استرس بازی آن را عملی کند.
• تنفس عمیق بخشی ضروری از تمرکز مجدد و خودتنظیمی است. به ورزشکار خود یادآوری کنید که نفس بکشد و هنگامی که دچار تنش شد با تنفس، مجددا تمرکز خود را به بازی برگرداند. ذهن آگاهی در مورد تنفس به کاهش اضطراب عملکرد ورزشکار در حین بازی کمک می کند.
• ورزشکار شما باید مثبت بماند. بازخورد خوب و مثبت مربی سر مسابقه همیشه به روحیه ورزشکار کمک می کند. تقویت آنچه در طول مسابقه خوب پیش رفته می تواند به افزایش عزت نفس و کاهش افکار منفی ورزشکار کمک کند. به طور خلاصه نظرات سازنده ای را در مورد مواردی که ورزشکار می توان برای مسابقه بعدی بهبود بخشد، ارائه دهید.

سخن پایانی

امروزه اهمیت روانشناسی در ورزش بسیار مهم شده است. وظیفه والدین یا مربی این نیست که به عنوان یک درمانگر و روانشناس برای ورزشکاری که ممکن است با اضطراب دست و پنجه نرم می کند عمل کند، اما مهم است که علائم را بشناسید و در صورت نیاز به کمک گرفتن از روانشناسان ورزشی اقدام کنید.

اگر اپیزودهای اضطراب بیش از یک مورد است و به طور منظم در طول فصل یا زمان‌های مسابقه، ورزشکار بااسترس زیاد مواجه می شود، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که از یک روانشناس حرفه‌ای کمک بگیرید.